Βράζουμε το νερό αρκετές φορές έως και πολλές δεκάδες φορές την ημέρα. Συνήθως δεν υπολογίζουμε καν πόσο συχνά είναι ανοιχτός ο βραστήρας μας και πόσο νερό χρησιμοποιούμε. Συχνά βράζουμε πολύ νερό και είτε το ρίχνουμε στην αποχέτευση είτε το ξαναβράζουμε μετά από λίγο. Βγάζει νόημα αυτή η συνήθεια;
Όλοι γνωρίζουν ότι το νερό πρέπει να βράζεται, διαφορετικά μπορεί να μας κάνει σοβαρή ζημιά. Τι γίνεται όμως με το να βράζουμε νερό ξανά; Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι απολύτως εντάξει. Άλλοι ισχυρίζονται ότι το νερό αυτό περιέχει ουσίες επιβλαβείς για την υγεία μας, οι οποίες παράγονται από την πήξη του υγρού. Ποιος έχει δίκιο στη διαφωνία για το βρασμένο νερό;
Η θεωρία αυτή εμφανίστηκε το 2015 και εξαπλώθηκε γρήγορα μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Όλα χάρη στην “καρκινογόνο πύκνωση του νερού” και τη γνώμη της Julie Harisson, η οποία δημοσίευσε τη διατριβή της στην εφημερίδα The Sun. Η υποστηρίκτρια αυτής της γνώμης δεν είναι ειδικός στη χημεία ή την ιατρική, αλλά ασχολείται με εναλλακτικούς τρόπους θεραπείας των ανθρώπων. Δημοσίευσε πρόθυμα τις συμβουλές της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στον ιστότοπό της, ο οποίος επί του παρόντος είναι προς πώληση.
Σύμφωνα με την ίδια, το βρασμένο νερό ευθύνεται για τον καρκίνο, τις νευρολογικές παθήσεις, καθώς και για ενδοκρινολογικές και γυναικολογικές παθήσεις και επηρεάζει την υπογονιμότητα. Η γυναίκα θεώρησε ότι οι χημικές ουσίες αρχίζουν να “συγκεντρώνονται” στον βραστήρα κατά τη διάρκεια του βρασμού. Είναι ενδιαφέρον ότι θα έπρεπε να υπάρχουν πολύ λιγότερες από αυτές πριν το νερό βράσει, παρά στο βραστό νερό, το οποίο υποτίθεται ότι είναι θανατηφόρο μόλις εξατμιστεί.
Γεγονότα για το νερό του βραστήρα
Αξιόπιστες πηγές και εμπειρογνώμονες δεν επιβεβαιώνουν τη θεωρία του θανατηφόρου βρασμένου νερού. Ο καθένας μας μπορεί να διαπιστώσει μόνος του αν βράζει το νερό του βραστήρα πριν και μετά το βράσιμο. Το νερό δεν αρχίζει να πήζει, πράγμα που επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι δεν ανεβαίνει ούτε πέφτει. Για το λόγο αυτό, η θεωρία της Julie Harrison είναι ασύμβατη με τους βασικούς νόμους της επιστήμης. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι το βράσιμο του νερού σε έναν πλαστικό βραστήρα δεν έχει συνέπειες.
Τα μικροπλαστικά αποτελούν τεράστιο κίνδυνο και επιστημονικές μελέτες αποδεικνύουν τις αρνητικές επιπτώσεις τους στην υγεία μας. Βρίσκονται πολύ συχνά στα υπόγεια ύδατα ή σε στάσιμα νερά που βρίσκονται σε κήπους σπιτιών με τη μορφή φρεατίων. Η κατάσταση είναι εντελώς διαφορετική στις πόλεις, όπου το νερό παρέχεται στα νοικοκυριά από βρύσες.
Η τακτική κατανάλωση μολυσμένου με σωματίδια νερού χωρίς κατάλληλη επεξεργασία ή φίλτρα προκαλεί εναπόθεση μικροπλαστικών στο σώμα και ακόμη και στον εγκέφαλο. Είναι πολύ εύκολο να εμφανιστούν προβλήματα υγείας, ωστόσο δεν αξίζει τον κόπο ο κίνδυνος. Ένας πλαστικός βραστήρας μπορεί επίσης να προκαλέσει την είσοδο μικροπλαστικών στο νερό που βράζει. Για το λόγο αυτό, είναι καλύτερο να τον αντικαταστήσετε με έναν βραστήρα από γυαλί ή πορσελάνη.
