Μια χώρα με σπουδαία ιστορία, μοναδική ατμόσφαιρα, αλάνθαστο τοπίο και φιλικό τοπικό πληθυσμό. Αυτές είναι μερικές μόνο χαρακτηριστικές φράσεις για μια χώρα που μπορεί να βρεθεί στο χάρτη σε μια από τις Βρετανικές Νήσους. Η Δημοκρατία της Ιρλανδίας έχει μια ιστορία γεμάτη δράμα και οι κάτοικοί της είναι δεόντως υπερήφανοι για το παρελθόν τους. Το ένδοξο έθνος έχει χαρίσει στον κόσμο πολλά διάσημα και εμβληματικά φαινόμενα. Ποια είναι αυτά; Διαβάστε παρακάτω στο άρθρο που ακολουθεί.
Χορός και μουσική
Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα για την Ιρλανδία είναι η τοπική λαογραφία και οι τοπικοί χοροί. Οι παραδοσιακοί χοροί σετ, όπως ο step dancing, το céilí και το seán nos, έχουν αποκτήσει δημοτικότητα όχι μόνο στα Βρετανικά Νησιά, αλλά σχεδόν παγκοσμίως, λόγω της ζωντάνιας και της ικανότητάς τους να παρασύρουν το κοινό στην ατμόσφαιρα. Μερικά από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα είναι το Riverdance και το Lord Of The Dance. Η χορευτική παράδοση συνδέεται επίσης με την τοπική μουσική, η οποία είναι κελτικής προέλευσης. Αυτή η μουσική από την ύπαιθρο έχει βρει μια θέση στις μεγάλες και διάσημες αίθουσες συναυλιών των πρωτευουσών του κόσμου.
Ιρλανδικό ουίσκι
Αυτό για το οποίο οι Ιρλανδοί είναι δεόντως υπερήφανοι και το θεωρούν εθνική τους άποψη, είναι το ιρλανδικό ουίσκι. Σε όλη τη χώρα μπορούμε να βρούμε μέρη όπου το αλκοολούχο ποτό ωριμάζει σε βαρέλια και το απολαμβάνουν άνθρωποι από όλο τον κόσμο. Η φανταστική πρωτεύουσα του ιρλανδικού ουίσκι είναι η μικρή πόλη Tullamore στην ενδοχώρα, η οποία αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα της παραδοσιακής ιρλανδικής μικροαστικής ζωής και της τοπικής συντροφικότητας. Η πόλη των σχεδόν 15 000 κατοίκων αποτελεί παράδειγμα των παραδοσιακών αξιών της Ιρλανδίας, όπου οι ντόπιοι στηρίζουν ο ένας τον άλλον. Από το 1829, το διάσημο Tullamore D.E.W. αποστάζεται εδώ. Ο Daniel Edmund Williams άρχισε να παρασκευάζει ουίσκι εδώ και πιθανώς δύσκολα μπορούσε να φανταστεί τις πρώτες μέρες πόσο μακριά θα έφτανε το ουίσκι του. Το αποστακτήριο υπέστη πρόσφατα μια τεράστια ανακαίνιση και υπάρχει ένα γενναιόδωρο κέντρο επισκεπτών. Οι οπαδοί του διάσημου ποτού από όλες τις γωνιές του πλανήτη συρρέουν εκεί. Είναι σίγουρα ένα μέρος που πρέπει να επισκεφθείτε.
Ημέρα του Αγίου Πατρικίου
Στις 17 Μαρτίου κάθε έτους, όχι μόνο στην Ιρλανδία, ο προστάτης άγιος της χώρας αυτής, ο Άγιος Πατρίκιος. Η εθνική αυτή γιορτή έχει εξαπλωθεί από το νησί σε άλλες χώρες και είναι πιο δημοφιλής στις ΗΠΑ, αλλά και στην Ευρώπη. Η Ιρλανδία γίνεται πράσινη την Ημέρα του Αγίου Πατρικίου, οι πόλεις κλείνουν τα κέντρα τους και αρχίζουν οι εορταστικές εκδηλώσεις της ημέρας. Ο ιεραπόστολος Πατρίκιος εργάστηκε στην Ιρλανδία πάνω από δεκαπεντακόσια χρόνια πριν, πάνω σε ένα άλλο σύμβολο της χώρας, το τριφύλλι τριφύλλι, εξηγώντας στους ντόπιους την αγία τριάδα. Την ημέρα του θανάτου του, οι άνθρωποι σε ολόκληρη τη χώρα θυμούνται την κληρονομιά του. Πρόκειται για μια από τις πιο δημοφιλείς αργίες της χώρας.
Ιρλανδικός καφές
Με τον ίδιο τρόπο που η Ιταλία είναι γνωστή για τον παραδοσιακό εσπρέσο της, οι Ιρλανδοί είναι γνωστοί για τον ιρλανδικό καφέ τους. Η παρασκευή αυτού του ροφήματος έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο. Η προέλευση του ποτού χρονολογείται από το 1943 και την πόλη του λιμανιού Foynes. Σύμφωνα με τις διαθέσιμες πληροφορίες, το ποτό δημιουργήθηκε λίγο πολύ τυχαία. Ένα τοπικό καφενείο υποδέχτηκε τους ντόπιους
επιβάτες της αεροπορικής εταιρείας Pan Am, οι οποίοι αναγκάστηκαν να μείνουν στην Ιρλανδία λίγο περισσότερο από το προγραμματισμένο λόγω κακοκαιρίας. Επειδή ο ιδιοκτήτης της καφετέριας ήθελε να δώσει στους επισκέπτες του κάτι για να τους φτιάξει το κέφι, έριξε στον καφέ τους παραδοσιακό ιρλανδικό ουίσκι. Ένα νέο φαινόμενο γεννήθηκε. Το ποτό εξαπλώθηκε πρώτα στις Ηνωμένες Πολιτείες και συγκεκριμένα στο Σαν Φρανσίσκο. Και τι όλα αυτά μπαίνουν σε έναν ανόθευτο ιρλανδικό καφέ; Είναι ένας κλασικός καφές φίλτρου, ιρλανδικό ουίσκι, ζάχαρη από ζαχαροκάλαμο, τριάντα τοις εκατό κρέμα γάλακτος στην επιφάνεια του ροφήματος.
Ιρλανδική
Αμέσως μόλις φτάσετε στο αεροδρόμιο του Δουβλίνου, θα παρατηρήσετε τις περίεργες πινακίδες στους πίνακες πληροφοριών. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι κάτω από τις αγγλικές περιγραφές, εμφανίζονται σε παρένθεση εντελώς διαφορετικές λέξεις. Πρόκειται για την παραδοσιακή ιρλανδική γλώσσα, η οποία, αν και μειονοτική γλώσσα που χρησιμοποιείται στο νησί, εξακολουθεί να είναι η επίσημη γλώσσα. Τα λεγόμενα ιρλανδικά γαελικά δεν έχουν καμία σχέση με τα αγγλικά και αν δεν γνωρίζετε τη γλώσσα δεν θα καταλάβετε σχεδόν τίποτα. Τα τελευταία χρόνια η ιρλανδική κυβέρνηση έχει προσπαθήσει με κάθε τρόπο να προωθήσει αυτή την παραδοσιακή γλώσσα. Εμφανίζεται στα σχολικά προγράμματα σπουδών και ακούγεται στην κρατική τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Ωστόσο, για τους ταξιδιώτες που επισκέπτονται την περιοχή Gaeltacht, για παράδειγμα, υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας. Αυτά είναι τα μέρη όπου η τοπική γλώσσα ομιλείται ευρύτερα και η παγκοσμίως γνωστή αγγλική γλώσσα είναι πρακτικά ανύπαρκτη. Είναι ενδιαφέρον ότι δεν υπάρχουν ξεχωριστοί όροι για το ναι και το όχι στα ιρλανδικά.
Ιρλανδικό λυκόσκυλο
Το ιρλανδικό λυκόσκυλο είναι μία από τις ψηλότερες φυλές σκύλων. Πιθανότατα ήρθε στην Ιρλανδία με τους Κέλτες και ο αρχικός του ρόλος στην κοινωνία ήταν να πιάνει και να σκοτώνει λύκους, όπως υποδηλώνει και το όνομά του. Η φυλή είναι ακόμη και σήμερα ευρέως διαδεδομένη στην Ιρλανδία και παρόλο που η ιστορία της, και ίσως μερικές φορές η εμφάνισή της, μπορεί να απαιτεί σεβασμό, πρόκειται για πολύ φιλικά και στοργικά κατοικίδια. Στο παρελθόν, ωστόσο, η φυλή δεν είχε εύκολο έργο στην Ιρλανδία. Λόγω της εξαφάνισης του λύκου, η φυλή έχασε το ενδιαφέρον της και μάλιστα κάποια στιγμή αποτελούσε σπάνιο εμπόρευμα στη ζήτηση για σκύλους. Το 1860, ωστόσο, ο λοχαγός Τζορτζ Γκράχαμ έκανε εκστρατεία για την αναβίωση της αναπαραγωγής αυτής της ευγενούς φυλής. Το πρώτο ιρλανδικό λυκόσκυλο εισήχθη στην Τσεχοσλοβακία το 1975. Από τότε έχει πολλούς οπαδούς και μια βάση αναπαραγωγής εδώ.
